Przy okazji niedzielnego krojenia chleba można sobie z powodzeniem ukroić również dwa palce. Kuchnia spłynęła krwią. Słabość. Leżenie na kafelkowanej podłodze, żeby się nie przewrócić. No, słowem - weekendowy standard.
Że nóż był wcześniej używany, a nie sterylnie czysty jak być powinien, pojawiła się myśl, że może warto zabezpieczyć się przed tężcem. Może warto pochwalić się swoim wyczynem komuś kto się zna na pociętych gospodyniach domowych.
I okazało się, wbrew narzekaniom malkontentów, że wcale nie trzeba jechać do sąsiedniego miasta, szukać, pytać, prosić i umierać, żeby w niehandlowy dzień, w którym jest nakaz odpoczynku - uzyskać lekarską pomoc. W niewielkim mieście na Śląsku :)
Poza standardowym wrzaskiem, którego uczą na pierwszych zajęciach w Akademii Medycznej - CZEKAĆ!!! - potem było już wzorcowo. Dyskietka, przyjęcie, skierowanie na chirurgię - tuż obok w szpitalu - recepta na surowicę, w razie gdyby nie wypisali, ale na pewno wypiszą, ale gdyby nie... . Dzwonek na chirurgię, chwila oczekiwania, w drzwiach miła pani, chwila oczekiwania, oględziny przez miłą panią, ciśnienie, puls, sterylny gazik, znów chwila w poczekalni, ponowna wizyta w rejestracji, chwilka znowu, wreszcie spotkanie z chirurgiem. Chirurg nie dość, że młody i ładny to jeszcze bardzo uprzejmy. Nawet nie westchnął, że skoro nożem nie dotarłam do kości to może wystarczyło zmówić paciorek i samo by się zagoiło. Szok! Zawsze jednak można liczyć na pielęgniarkę. Na zlecenie wykonania opatrunku prychnęła, ale naprawdę leciutko, że przy TAKIEJ rance bandażować mnie nie zamierza, ale plasterka nie poskąpiła :).
No nie jest tak do końca źle. Tak beznadziejnie, że już zostaje tylko wyjechać gdzieś, nie wiadomo gdzie, byle dalej od niemożności, niechęci i opieszałości. Nawet panią Polkę z Wysp Brytyjskich z Europejską Kartą Ubezpieczenia przyjęto bez szemrania. Po Brexicie!
No naprawdę nie jest źle :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz